Συνέντευξη της πρωτοεμφανιζόμενης Ευαγγελίας Φουντουκιδου

1) Ευαγγελία, είσαι ένα νέο κορίτσι με όνειρα και στόχους. Μίλησέ μας λίγο για τον εαυτό σου, ώστε να

συστηθείς με το κοινό μας.

Ονομάζομαι Ευαγγελία Φουντουκίδου, είμαι 20 χρονών και φοιτώ στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας, Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής στο ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας (ΚΕ.ΜΑΚ).
Παράλληλα με τη σχολή μου γράφω άρθρα σε τοπικό site, ασχολούμαι με τον χορό, τον αθλητισμό (όσο μου το επιτρέπει ο ελεύθερος μου χρόνος) και προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο μπορώ για τις εξελίξεις στον χώρο των ειδήσεων, αλλά ειδικότερα σε ότι αφορά τη μουσική και την τεχνολογία.

2) Η ενασχόλησή σου με το χώρο του διαδικτύου πότε ξεκίνησε και με ποια αφορμή;

Ξεκίνησε με το να αρχίσω σιγά-σιγά να μαθαίνω τα social media (κυρίως facebook, twitter, myspace) και να ασχολούμαι με αυτά, να τα βλέπω σαν παιχνίδι. Με τον καιρό μαθαίνεις περισσότερα γύρω από τα πράγματα τα οποία γεμίζουν και σου «τρώνε» χρόνο. Δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με το διαδίκτυο, προσπαθώ να το χρησιμοποιώ όταν μου είναι απολύτως απαραίτητο.

3) Απ’ όσο γνωρίζω κάνεις και web radio. Αυτή η εμπειρία που βιώνεις σε αρκετά νεαρή ηλικία πως είναι; Και ποια είναι τα στοιχεία που έχεις αποκομίσει από αυτήν;

Τα web radio ξεκινούν ως χόμπυ. Κάνεις κάτι το οποίο αγαπάς, στην προκειμένη περίπτωση «παίζεις» με την εναλλαγή των κομματιών και δοκιμάζεις τα είδη της μουσικής. Αυτό σε κάνει να έχεις την περιέργεια να μάθεις αν και οι γύρω σου βλέπουν αυτές τις εναλλαγές ως ωραίες ή όχι. Έτσι ξεκινάς. Είναι λάθος να το δεις σαν δουλειά διότι από ένα σημείο και μετά σου φαίνεται πως είναι υποχρέωση, χάνεις την όρεξη που είχες, όχι απαραίτητα το ενδιαφέρον σου για αυτό, με αποτέλεσμα αυτό να φαίνεται στον κόσμο που σε ακούει. Το ραδιόφωνο είναι περίεργο πράγμα, αφήνει ελεύθερη τη φαντασία σου και δεν σε εγκλωβίζει σε εικόνες. Είναι όπως ένα καλό βιβλίο. Διαβάζεις (ακούς) και πλάθεις εικόνες. Βέβαια με την εξέλιξη της τεχνολογίας πολλά πλέον web radio έχουν εγκαταστήσει και κάμερες για την πιο άμεση επαφή του παραγωγού με τους ακροατές του. Αλλά και πάλι, δεν μπορείς να βάλεις σε καλούπια τη μουσική, μπορείς?

Το να ασχοληθώ με τον χώρο του ραδιοφώνου μου έμαθε πολλά. Καταρχάς, έχεις να κάνεις με προσωπικότητες. Δεν είσαι μόνος σου. Αυτό από μόνο του σε βάζει σε μία θέση, στρώνεις χαρακτήρα που λένε. Μαθαίνεις να ακούς τον κόσμο, να έχεις επικοινωνία μαζί του και φυσικά να είσαι ευγενικός διότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Είναι καθαρά θέμα πειθαρχίας και επικοινωνίας.

4) Θυμάσαι κάποιο αστείο περιστατικό που να σου συνέβη κατά τη διάρκεια των εκπομπών σου;

Πολλά! Τα πιο αστεία περιστατικά γίνονταν τις πρώτες μέρες των εκπομπών. Είναι τελείως διαφορετικό το να είσαι ακροατής με το να βρίσκεσαι πίσω από την κονσόλα. Θυμάμαι το έντονο άγχος που είχα, όχι επειδή δεν ήξερα πώς να χειριστώ τα μηχανήματα, αλλά επειδή ουσιαστικά εγώ «έκανα» παιχνίδι. Αρκετές φορές δεν πέτυχα σωστά την εναλλαγή των τραγουδιών ή μπερδευόμουν με τις φάσεις της livestream ή της κάμερας. Και αυτό που κάνω μέχρι και σήμερα είναι το ότι ξεχνάω κάποιες φορές να παρουσιάσω τα τραγούδια! Εκεί πέφτει το περισσότερο γέλιο επειδή νομίζω πως εφόσον τα ξέρω εγώ, θα τα ξέρει και ο κόσμος που ακούει εκείνη την ώρα.

5) Αυτή τη περίοδο κάνεις και βιντεάκια στο youtube, κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό νομίζω, διότι έχει εικόνα μεν αλλά όχι αμεσότητα, αυτή την εμπειρία πως τη βιώνεις; Επίσης αυτό είναι κάτι μόνιμο η κάτι προσωρινό;

Το να ξεκινήσω τα βιντεάκια στο youtube δεν ήταν κάτι το οποίο το προγραμμάτισα. Παρακολουθούσα βίντεο φίλων μέχρι που μου πρότειναν να συμμετέχω σε ένα, έστω και δοκιμαστικά για να δούμε πως θα πάει. Ήταν ωραία εμπειρία γι’ αυτό και το συνεχίσαμε. Τα βιντεάκια είναι κατά τη γνώμη μου πιο άμεσα από οτιδήποτε άλλο (εκτός της προσωπικής επαφής φυσικά) διότι συνδιάζουν ήχο και εικόνα. Βλέπεις κάθε αντίδραση του προσώπου του ατόμου που συμμετέχει και αισθάνεσαι πως αυτά τα λίγα λεπτά βίντεο εξελίσσονται μπροστά σου.

Δεν μπορώ να πω αν είναι κάτι μόνιμο ή προσωρινό, προς το παρόν τα πηγαίνουμε καλά σαν ομάδα. Αυτό θα το δείξει το μέλλον!

6) Πιστεύεις ότι τα social media έχουν δημιουργήσει σε πολλούς ανθρώπους (κυρίως νέους) μια σχέση εξάρτησης με αυτά; Εσύ σαν Ευαγγελία έχεις νοιώσει ποτέ ότι δεν μπορείς να ξεκολλήσεις κυρίως από το facebook που είναι και το νούμερο ένα social media που υπάρχει;

Πιστεύω πως το facebook έχει καταστρέψει κόσμο! Είναι εξάρτηση αν δεν το προσέξεις και αφεθείς σε αυτό. Έχω περάσει ώρες ολόκληρες μπροστά στο laptop χαζεύοντας στο facebook χωρίς να το καταλάβω. Ξεχνιόμουν, τύχαινε να μη βγω έξω επειδή έβρισκα τον υπολογιστή μου πιο ενδιαφέρον, έχανα μαθήματα από τη σχολή μου επειδή δεν προλάβαινα να πάω. Και για να πω την αλήθεια δεν έχω ξεκολλήσει τελείως, απλώς τώρα το κάνω με μέτρο. Θα τύχει, για παράδειγμα, να κάνω μία εργασία και να έχω παράλληλα ανοιχτό το facebook μαζί με το youtube για να ακούω μουσική, να ρίχνω και καμία κλεφτή ματιά!

7) Ας επανέλθουμε στις ραδιοφωνικές εκπομπές που κάνεις. Για να κάνεις ραδιόφωνο (συνήθως) σημαίνει ότι είσαι ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά του και να τα μοιραστεί. Κάτι τέτοιο ισχύει για σένα;

Δεν θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα πιστεύω! Είμαι άνθρωπος που κλείνομαι πολύ στον εαυτό μου, δεν ξεσπάω εύκολα και μετά αισθάνομαι πως όλα αυτά με βαραίνουν. Το ραδιόφωνο με βοήθησε πάρα πολύ σε αυτό διότι εκφράζεις τα συναισθήματα σου, το τι βιώνεις και πολλές φορές χωρίς να χρειαστεί να πεις ούτε μία λέξη. Η μουσική μιλάει για εσένα, είναι αυτό που λένε πως ακούς ένα τραγούδι και σκέφτεσαι «Αυτό έχει γραφτεί για εμένα!». Το θεωρώ ως ένα τρόπο χαλάρωσης, καθαρίζει το μυαλό σου και σκέφτεσαι καλύτερα μετά. Η μουσική σε ταξιδεύει, παίρνει το μυαλό σου μακριά από την καθημερινότητα και από κάθε πρόβλημα. Πιστεύω πως είναι η διέξοδος στα προβλήματα μας, οποιασδήποτε κατηγορίας και αν είναι. Ίσως είναι λίγο επιπόλαιο αυτό αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς θα δει πως η μουσική είναι ο καλύτερος ψυχολόγος.

8) Φαντάζομαι αυτά που κάνεις με ραδιόφωνο, youtube κλπ, τα κάνεις κυρίως από χόμπι και δεν βιοπορίζεσαι με αυτά, θα θελες όμως σε κάποια στιγμή να ζεις από αυτά; Αν κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα, δεν θα ήταν το καλύτερο;

Το ραδιόφωνο δεν είναι επάγγελμα. Είναι ένα χόμπυ κατά βάση. Δεν μιλάμε βέβαια για μεγάλους ραδιοφωνικούς σταθμούς οι οποίοι έχουν και διαφημίσεις. Για το youtubing δεν γνωρίζω αν μπορεί να γίνει επάγγελμα και αν μπορείς να έχεις κάποιο εισόδημα από αυτά. Δε νομίζω να μου άρεσε κιόλας κάτι τέτοιο. Άλλο το αν είναι κάποια ασχολία που σου επιφέρει έσοδα, πιστεύω όπως πως αν δεν είσαι επαγγελματίας στο χώρο (με γνώσεις, μηχανήματα, κτλ) δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο. Σίγουρα το χόμπυ του καθένα είναι κάτι στο οποίο είναι καλός και εννοείται πως θα μας άρεσε όλους αν μπορούσαμε να ζήσουμε από τα χόμπυ μας, αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια.

9) Την Ελλάδα πως τη βλέπεις τώρα; Σαν νέος άνθρωπος, πως νοιώθεις που ανήκεις σε αυτό το κοινωνικό σύνολο;

Δυστυχώς ή ευτυχώς βιώνουμε τα αποτελέσματα κάποιων που είναι πάνω από εμάς στα αξιώματα. Αυτή η χώρα, η γενέτειρα της δημοκρατίας, έχει καταντήσει πεδίο μάχης όπου θα επιβιώσει ο καλύτερος. Όλο αυτό με θλίβει αφάνταστα διότι δεν είναι λύση πλέον το να φεύγουμε στο εξωτερικό για την αναζήτηση κάποιου καλύτερου. Η Ελλάδα χάνει τα παιδιά της και όταν το συνειδητοποιήσουμε θα είναι πολύ αργά. Δεν πάει μπροστά ένα σύνολο όταν διέπει η έννοια «εγωισμός» και παραγκονίζονται οι έννοιες «συλλογικότητα» και «ευθύνη». Θέλει μεγάλο θάρρος για να πάρεις πάνω σου την ευθύνη των πράξεων σου, κάτι που προφανώς δεν γίνεται αν δεν είναι το σύνολο ενωμένο και φυσικά σε οδηγεί στον εγωισμό του καθένα με σκοπό να γίνει ο καλύτερος πατώντας επί πτωμάτων. Αυτό δεν είναι ανταγωνισμός, ο υγιείς ανταγωνισμός μπορεί να σε κάνει μόνο καλύτερο. Αυτό είναι μη ενδιαφέρον για τον κόσμο γύρω σου.

10) Τι είναι αυτό που αν σου δινόταν η δυνατότητα θα θελες να αλλάξεις στη χώρα μας;

Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η αντίληψη μας. Η βάση όλων των προβλημάτων μας είναι το ότι χάσαμε το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο.

11) Κλείνοντας και αφού σε ευχαριστήσω θερμά για το χρόνο σου θα ήθελα να μου πεις για τα μελλοντικά σου σχέδια σε όλα τα επίπεδα.

Προπάντων θέλω να τελειώσω με τη σχολή μου, το θεωρώ βασικό για εμένα διότι θα έχω πετύχει έναν από τους στόχους μου. Μελλοντικά θα ήθελα να ενασχοληθώ λίγο περισσότερο με τον χώρο του ραδιοφώνου και – γιατί όχι – να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Δεν έχω μεγάλα όνειρα και μακροπρόθεσμους στόχους επειδή μέχρι να φτάσεις σε αυτά αλλάζεις σαν άνθρωπος και το να αφοσιώνεσαι πλήρως σε κάτι αγνοώντας τα υπόλοιπα γύρω σου, δεν σε ωφελεί. Ένα βήμα τη φορά, οι μικροί και κοντινοί στόχοι σε πεισμώνουν για τους