Μου καρφώθηκε εφηβικά το να ασχοληθώ με την υποκριτική, σαν μια πρώτη ιδέα, ασυνήδειτα και με
τραβούσε, μου άρεσε ο κινηματογράφος και
παρακινήθηκα από τις αφηγήσεις του παππού μου, δηλαδή τις αφηγήσεις ιστοριών ή
εδαφίων του Ομήρου.
Στα 18 μου σπούδασα
σε δραματική σχολή, με αγάπη μου τον κινηματογράφο αλλά, στην πορεία ανακάλυψα
το θέατρο.
Ήθελα να αφηγηθώ και να παίξω, να ανακαλύψω την μαγεία
του κινηματογράφου
Στο δημοτικό είχα την ευκολία απομνημόνευσης. Μου άρεσαν τα
ποιήματα, η απαγγελία και μου έδιναν οι δάσκαλοι, τα μεγαλύτερα και τα πιο
μακροσκελή.
Υπήρχε οικονομική δυσκολία πραγμάτωσης του στόχου μου να γίνω ηθοποιός, αλλά
μετά το λύκειο κατέβηκα στην Αθήνα, έδωσα τις πρώτες εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, τις οποίες
πέρασα, έδωσα εξετάσεις στην επιτροπή του υπουργείου για τις ιδιωτικές, πέρασα,
αναμετρήθηκα με τον εαυτό μου πολλές φορές. «Κοσκίνισα τον εαυτό μου» για να
σιγουρευτώ αν αξίζει ή αν έχω το ταλέντο για να το κάνω.
Πείνασα για να σπουδάσω. Υπήρχαν φορές που το βράδυ
κοιμόμουν νηστικός, όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη.
Ήταν δύσκολα τα φοιτητικά μου χρόνια, αλλά παράλληλα ήταν και
τα πιο μαγικά της ζωής μου.
Ζούσα αυτό που ονειρευόμουν, αυτό που ήθελα να κάνω
. Όλα στο μυαλό μου είχαν μια παρθενιά και μια μαγεία.
Δεν στεκόμουν στα
προβλήματα, διότι περίμενα πότε θα έρθει η ώρα για να πάω στη σχολή.
Μελετούσα πολύ, έβλεπα ταινίες. Πολύ ευχαρίστως θα άλλαζα
χρόνια οικονομικής ευμάρειας με τα χρόνια εκείνα…τα φοιτητικά.
Στη σχολή γνώρισα την Τάνια Τρύπη. Ήταν κάτι το μαγικό,
γιατί έβλεπα μπροστά μου την πρωταγωνίστρια που είχα δει σε ταινία λίγους μήνες
νωρίτερα. Λες και βγήκε από την ταινία το είδωλο της…και μάλιστα
προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει και σε ένα κομμάτι που ετοίμαζα. Μετά από λίγο
καιρό, γνώρισα και την Καίτη Παπανίκα. Ήταν πρωτόγνωρο να γνωρίζεις άτομα που
είχες αγαπήσει μέσα από τις ταινίες τους
Ήμουν πρωταθλητής βόρειας Ελλάδας στο καράτε, μου αρέσει ο
αθλητισμός και ασχολούμαι χρόνια.
Έχω κάνει αλεξιπτωτισμό, ήμουν καταδρομέας και λατρεύω τη
μοτοσικλέτα μου.
Μου αρέσει να περνάω ποιοτικό χρόνο με το γιο μου.
Μου έχει μείνει χαραγμένος ο ρόλος του Τομ από τον "Γυάλινο
κόσμο" του Τενεσί Ουίλιαμς
Είμαι αυστηρά πειθαρχημένος και αυστηρός κριτής.
Στην παράσταση «Παζολίνι», υποδύομαι τον Φάμπιο, που προσδοκά
να μπει στον κλειστό κύκλο της ομάδας του
Παζολίνι. Είναι ηθοποιός που πάει σε ένα κάστινγκ και προσπαθεί βιωματικά να
ζήσει την τέχνη, τον τρόπο ζωής που υποδεικνύει ο Παζολίνι μέσα από την τέχνη
του. Προσπαθεί να γίνει καλλιτέχνης και να βελτιωθεί. Μπορεί να αρέσκεται,
κιόλας, που βρίσκεται σε μια μυστικιστική ομάδα.
Στο «leonardo's ring» οι
ρόλοι διαπραγματεύονται τις τυχαίες συνευρέσεις και αποκλείσεις ανθρώπων και
το πόσο τυχαίο και εύθραυστο είναι το
καθημερινό με τις συναισθηματικές σχέσεις των ανθρώπων. Αυτό που μπορούν να
αισθανθούν σήμερα και να μην υπάρχει αύριο.
Στον «Καβάφη», κάνω τον ξάδερφο του Καβάφη, που ήταν ο
άνθρωπος που μαζί του είχε την πρώτη του σεξουαλική επαφή. Επίσης έναν ναυτικό, τον Σεγκόπουλο
και τον συνοδό του, που πέρασαν μαζί μέχρι και τα τελευταία του ποιητή.
Το γυμνό δεν με σόκαρε.
Δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν, ως προς την επιλογή μου να
παίξω στην παράσταση γυμνός.
Είμαι φύσει αισιόδοξος για το μέλλον . Και να θέλω δεν μπορώ να
κάνω αλλιώς.
