ΣΗΜΑ ΕΚΠΟΜΠΗΣ CTRL ALT DEL ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗ ΣΤΗΝ ΑΛΦΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΔΡΑΜΑΣ!!!
ΣΑΝ ΤΗ ΡΟΥΛΑ ΚΑΜΙΑ!!!
ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗ
Η κ. Ρούλα Κορομηλά γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από τη Μεσσηνία. Ξεκίνησε την τηλεοπτική της καριέρα στα τέλη της δεκαετίας του '80 μέσα από την ΕΡΤ, και στη συνέχεια σε διάφορα κανάλια της ιδιωτικής τηλεόρασης, καθιέρωσε προγράμματα που για πρώτη φορά έκαναν την εμφάνιση τους στη μικρή οθόνη, όπως οι πρωινές εκπομπές, τα φαντασμαγορικά σόου και οι τηλεμαραθώνιοι. Το 1991, και μετά τη θητεία της στην κρατική τηλεόραση όπου παρουσίαζε την πρωινή εκπομπή "Μια καλημέρα είναι αυτή", μεταπήδησε στον νεοσύστατο τότε ΑΝΤ1 παρουσιάζοντας την μακροβιότερη πρωινή ψυχαγωγική εκπομπή: τον Πρωινό Καφέ. Απ' την συγκεκριμένη εκπομπή που είχε αξιοσημείωτη επιτυχία, στα τρία χρόνια που την παρουσίαζε η Ρούλα Κορομηλά παρήλασαν σημαντικές προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου και όχι μόνο, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη και πολλοί άλλοι . Επίσης, το 1992 στον ΑΝΤ1 ξεκίνησε να παρουσιάζει το πρώτο σόου της ελληνικής τηλεόρασης με τον τίτλο Ciao ANT1 Το 1994 σπάει το συμβόλαιο της με τον ΑΝΤ1, για να βρει τηλεοπτική στέγη στο Mega, που σύμφωνα με πληροφορίες της προσέφερε το ποσό του 1.000.000.000 δραχμών. Εκεί παρουσιάζει την εκπομπή Μπράβο, ένα εβδομαδιαίο φαντασμαγορικό σόου που διαρκεί έξι χρόνια και σημειώνει ιδιαίτερα υψηλές τηλεθεάσεις. Από το "Μπράβο" "παρήλασαν" προσωπικότητες, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Αντώνης Ρέμος, η Άννα Βίσση, ο Σάκης Ρουβάς, ο Λάμπης Λιβιεράτος, ο Γιάννης Πλούταρχος και η Δέσποινα Βανδή και εξέχουσες ξένες, όπως ο Ρίκυ Μάρτιν, η Μαντόνα και ο Έρος Ραμαζότι. Η Ρούλα Κορομηλά και στα δύο σόου δεν περιορίζονταν στον απλό ρόλο της παρουσιάστριας, αφου χόρευε, τραγουδουσε(σε ντουέτα ή μόνη της) και έκανε σκετς. Παράλληλα στο Mega παρουσιάζει τις απογευματινές εκπομπές Bravissimo και την καθημερινή εκπομπή Ε, ναι λοιπόν, ενώ καθιερώνει και τους τηλεμαραθώνιους για κοινωφελείς σκοπούς. Ένας απο τους τηλεμαραθώνιους που έχει παρουσιάσει, αφορούσε παιδιά με ειδικές ανάγκες και μεταδόθηκε το 1996.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΓΙΑΜΑΛΟΓΛΟY
Του Γρηγόρη Ευσταθιάδη
Ο Αργύρης είναι ανερχόμενος ηθοποιός, σεναριογράφος και πολύ ταλαντούχος μάλιστα! Το βιογραφικό του είναι γεμάτο από σπουδές και βραβεία.
Έχει σπουδάσει υποκριτική, χορό, κινηματογράφο, σκηνογραφία και πολλά άλλα….Εγώ είχα την τύχη να τον γνωρίσω στην Αθήνα στην παράσταση που ανέβασε το θεατρικό εργαστήρι “Tabula Rasa” και μπορώ να πω ότι είναι πολύ ευγενής, με εξαιρετικό ήθος και χαρακτήρα. Σίγουρα θα πάει μπροστά και θα διαπρέψει! Του εύχομαι ότι καλύτερο!!!
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική και το σενάριο;
Α ξεκίνησες με τα δύσκολα. Λοιπόν, το αποφάσισα στην 1η Γυμνασίου όταν με πήγε η γιαγιά μου να δω θέατρο και συγκεκριμένα το «Μαντάμ Σουσού» με την Άννα Παναγιωτοπούλου και θυμάμαι που συνέχεια της ψιθύριζα στ’ αυτί «Ρε γιαγιά θέλω κι εγώ ν’ ανέβω εκεί πάνω, γιατί καθόμαστε κάτω». Και μετά για μέρες έλεγα σε όλους γι’ αυτό. Νομίζω ότι έτσι προέκυψε, δε νομίζω ότι το είχα σκεφτεί πιο πριν ούτε ήμουν απ’ τα παιδάκια που στήνονταν όλη μέρα μπροστά στον καθρέφτη και έπαιζαν ρόλους. Το αντίθετο θα έλεγα, ήμουν πολύ ντροπαλός και ακόμα είμαι. Το σενάριο απ’ την άλλη μου άρεσε πάντα. Αν και δεν ήξερα ακριβώς αν θέλω να ασχοληθώ με αυτό. Απλά ως παιδί ήμουν πολύ κλειστός στον εαυτό μου και χωρίς πολλές παρέες και πάντα έγραφα ιστορίες και παραμύθια που σκεφτόμουν πως θα ήταν αν γίνονταν ταινίες ή βιβλία. Νομίζω ότι το γράψιμο ήταν και παραμένει το καταφύγιο μου, ο μοναδικός τρόπος να εκφράζω ότι έχω στην ψυχή μου και σε συνδυασμό με το θέατρο είναι πολύ λυτρωτικό όλο αυτό.
Επέλεξες να πας στη σχολή “tabula rasa” και παίξατε και θεατρικό…θέλω να μου πεις πως αποφάσισες να φοιτήσεις στη σχολή αυτή και πως ήταν η εμπειρία σου στην παράσταση
Τα τελευταία 3 χρόνια έψαχνα να βρω μία σχολή σεναρίου για να δοκιμάσω τον εαυτό μου και για να δω αν αυτό που γράφω μπορεί να έχει κάποια ανταπόκριση στο κοινό. Τη σχολή τη βρήκα τυχαία, συγκεκριμένα τη βρήκε η κολλητή μου και με πήρε αμέσως τηλέφωνο γιατί μέχρι τότε πήγαινα μόνο σε σεμινάρια. Δεν υπήρχε κάποια σχολή στην Ελλάδα. Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να γραφτώ και είμαι πολύ χαρούμενος που έκανα αυτό το βήμα. Τέλειωσα το πρώτο έτος και έχω μάθει πάρα πολλά και μου ανοίχτηκαν πολλοί δρόμοι επαγγελματικά κάτι που σε προηγούμενες σχολές δε μου είχε συμβεί ποτέ. Το θεατρικό με τη Ματθίλδη Μαγγίρα ήταν μία πολύ χρήσιμη εμπειρία για μένα γιατί έμαθα πολλά δίπλα της ως βοηθός της και μέσα απ’ την παράσταση που τελικά είχε πολύ μεγάλη επιτυχία παρά τις πολλές αντιξοότητες. Επίσης ένας άνθρωπος που με βοήθησε πάρα πολύ και του χρωστάω πολλά είναι ο Παναγιώτης Καποδίστριας, που ήταν υπεύθυνος για την παραγωγή και το στήσιμο της παράστασης, και είναι και διευθυντής της σχολής. Είναι ένας άνθρωπος που βοηθάει πολύ τους νέους ανθρώπους και δίνει πολλές ευκαιρίες. Επαγγελματίας και καθόλου δήθεν, ένας άνθρωπος με όραμα, νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκα στο δρόμο του. Όσο για τη σχολή του, ένα έχω να σου πω. Ο άνθρωπος είναι πολύ μπροστά σε αυτό που κάνει, γι’ αυτό και έχει τόσο μεγάλη επιτυχία. Το ψάχνει διαρκώς και δεν επαφίεται, δουλεύει σαν το σκυλί για να έχουμε τους καλύτερους καθηγητές και την καλύτερη εκπαίδευση. Άνετα θα μπορούσα να συγκρίνω τη σχολή με αντίστοιχες του εξωτερικού.
Θέλω να μου πείς μερικά λόγια για τη συμμετοχή σου σε διαφημίσεις και για τη συνεργασία σου με την Τατιάνα Στεφανίδου
Η συνεργασία μου με την Τατιάνα Στεφανίδου ήταν πολύ καλή, η ίδια είναι απίστευτη επαγγελματίας και δεν είναι τυχαίο ότι έχει φτάσει τόσο ψηλά. Νιώθω πολύ περήφανος που τα πρώτα μου σενάρια παίχτηκαν στην εκπομπή της και είχαν τηλεθέαση και άρεσαν στο κοινό. Ξέρεις όταν βλέπεις τη δουλειά σου, που έχεις ξενυχτήσει ώρες να παίρνει σάρκα και οστά και να αρέσει στον κόσμο γεμίζεις κουράγιο και αισιοδοξία να συνεχίσεις. Όσο για τις διαφημίσεις, είναι εξαντλητικές αλλά και διασκεδαστικές. Έχω κάνει μία διαφήμιση για τη Vodafone ως κεντρικό πρόσωπο πέρσι και χρειάστηκε 3 μέρες να τη γυρίσουμε. Φαντάσου ότι μας πήγανε Φεβρουάριο μήνα στο Σχοινιά για γύρισμα στη θάλασσα με μαγιό. Και κάναμε γύρισμα μες το κρύο 8 ώρες. Μετά ήμουν άρρωστος 3 μέρες. Αλλά το διασκέδασα πολύ. Ήταν νομίζω το πιο ωραίο γύρισμα που έχω κάνει.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Μμμ, να σου πω. Συζητάω διάφορα πράγματα αλλά ακόμα στα περισσότερα δεν έχουμε καταλήξει σίγουρα. Εννοείται ότι θα συνεχίσω στη σχολή Δεύτερο χρόνο. Κάνω και κάποια σεμινάρια υποκριτικής και ορθοφωνίας στη σχολή γιατί νομίζω ότι η εκπαίδευση του ηθοποιού δε σταματάει ποτέ, ούτε θεωρώ τον εαυτό μου τελειωμένο ηθοποιό. Αλίμονο, έχω ακόμα τόσα πολλά να μάθω, είμαι ακόμα στο πολύ ξεκίνημα. Το σίγουρο είναι ότι το χειμώνα θα είμαι στο θέατρο και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό και για τα υπόλοιπα βλέπουμε. Προς το παρόν θέλω να ξεκουραστώ γιατί φέτος ήταν πολύ δύσκολη χρονιά για μένα. Κοιμόμουν 3 – 4 ώρες τη μέρα για πολλούς μήνες.
Θα συμμετάσχεις φέτος σε παράσταση και διαδικτυακό σίριαλ ..θες να μου πεις δυο λόγια για αυτό;
Η παράσταση θα είναι παιδική, κάτι που πάντα ήθελα να κάνω γιατί είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό κοινό τα παιδιά και θέλω πολύ να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε αυτό. Το σίγουρο μέχρι στιγμής είναι ότι τη σκηνοθεσία κάνει ο Παναγιώτης Καποδίστριας. Επίσης θα πάρω μέρος σε ένα πολύ μεγάλο φεστιβάλ που γίνεται με θεατρικές παραστάσεις από την Ελλάδα και το Εξωτερικό στις 17 – 18 Σεπτεμβρίου σε ένα έργο που γράψαμε με κάποια παιδιά απ’ τη σχολή. Μετά το φεστιβάλ ίσως συνεχίσει η παράσταση μας αλλά ακόμα δεν είναι τίποτα σίγουρο. Όσο για το ιντερνετικό είμαστε ακόμα στο στάδιο των συζητήσεων με δύο ιντερνετικά κανάλια. Γράφουμε τα επεισόδια με τα παιδιά και την Άννα Χατζησοφιά που έχει δώσει πολύ μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν στην τηλεόραση και είναι τιμή μου να συνεργάζομαι μαζί της. Εννοείται ότι άμα γίνει τελικά θα έχεις την αποκλειστικότητα.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου για αυτή τη δουλειά και πως σου φαίνεται το κοινό που έρχεται στις παραστάσεις;
Η ελάχιστη εμπειρία κι αυτά που κατά καιρούς ακούω από τους δασκάλους μου είναι ότι η δουλειά αυτή είναι πολύ δύσκολη και απαιτητική. Πρέπει καθημερινά να δουλεύεις το σώμα σου, τη φωνή… Ο ηθοποιός είναι σαν ένα μουσικό όργανο που πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι καλά κουρδισμένο γιατί δεν ξέρεις ποτέ πότε θα σου δοθεί η ευκαιρία. Πρέπει να είσαι αφοσιωμένος, με γερό στομάχι και υπομονή. Σκέψου ότι είναι μία δουλειά που σήμερα είσαι, αύριο δεν είσαι. Κι όταν ζεις απ’ αυτήν το άγχος είναι μεγαλύτερο. Αλλά ή χαρά που σου δίνει η επιβράβευση και το χειροκρότημα του κόσμου είναι ακόμα μεγαλύτερη. Θα ήθελα πολύ να παίξω και για το κοινό της επαρχίας που ξέρω ότι δεν έχει τη δυνατότητα να βλέπει τόσο συχνά θέατρο. Νομίζω ότι οι άνθρωποι στην επαρχία είναι πιο αγνοί. Οι Αθηναίοι είμαστε μαγκωμένοι. Δεν κλαίμε εύκολα, δε γελάμε εύκολα. Έχουμε ξεχάσει να ζούμε και να εκφραζόμαστε. Το θέατρο είτε πάνω στη σκηνή είτε κάτω είναι η απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Το κοινό που καταφέρνει να ζήσει αυτό το συναίσθημα είναι το πιο ευτυχισμένο.
Τι θα συμβούλευες ένα άτομο που θέλει να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα;
Θα συμβούλευα τους υποψήφιους «θεατρίνους» να είναι ταπεινοί, να μην παραμυθιάζονται με ψευτοσταριλίκια και ότι άλλο πουλάει η τηλεόραση και τα έντυπα, να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και να σέβονται. Δε λέω κάποιος να είναι υπνωτισμένος και να ακούει τις οπισθοδρομικές απόψεις που πολλοί υιοθετούν αλλά να έχει μία σύνεση και ένα σεβασμό. Αυτό λείπει απ΄ τις μέρες μας. Όλοι νομίζουν ότι θα βγουν στην τηλεόραση και χωρίς κόπο και χρόνο θα γίνουν διάσημοι και πλούσιοι. Το θέατρο δεν είναι αυτό. Ούτε η υποκριτική. Θέλει πολύ κόπο και αγώνα και επιμονή, το τονίζω, για να φτάσεις ψηλά. Νομίζω ότι μόνο όποιος το θέλει πραγματικά αξίζει να ασχοληθεί με αυτό.
Αυτή τη δύσκολη σεζόν που διανύουμε τα κανάλια λόγω περικοπών στα budget έχουν συμπεριλάβει στα προγράμματα τους πολλές Τούρκικες και Βουλγάρικες σειρές…πως το σχολιάζεις αυτό;
Κοίταξε η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει κάποιο ολοκληρωμένο επεισόδιο απ’ αυτές τις σειρές. Κακώς βέβαια γιατί θα έπρεπε να έχω άποψη αφού επηρεάζει κι εμένα αυτή η κατάσταση. Απ’ τη μία καταλαβαίνω ότι τα κανάλια δεν έχουν λεφτά και αυτά τα σίριαλ εισάγονται σχεδόν τσάμπα και αποφέρουν πολλά λόγω της υψηλής τηλεθέασης που έχουν. Εγώ αυτό που κρατάω από όλο αυτό είναι η φράση που μου είχε πει η μητέρα μου όταν τη ρώτησα γιατί τα βλέπει. Μου είπε «γιατί είναι καλογυρισμένα και έχουν αγωνία. Όταν δεις ένα επεισόδιο, θέλεις να δεις και τα υπόλοιπα για να δεις τι θα γίνει παρακάτω». Νομίζω ότι η αγωνία είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα ατού ενός σεναρίου. Το να θέλεις να δεις τι θα γίνει παρακάτω. Αν δε σε ενδιαφέρει και πολύ το παρακάτω, για μένα, το σενάριο είναι αποτυχία. Αυτή είναι η άποψη μου. Και νομίζω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι σεναριογράφοι, απλά ίσως τα κανάλια δεν τους εμπιστεύονται. Πάντως τα Τούρκικα είναι μια μόδα που θα περάσει μέσα στα επόμενα 2 χρόνια. Και που ξέρεις ίσως και να βγούμε κερδισμένοι απ΄ την «εισβολή» τους. Σε ευχαριστώ πολύ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)