Ο
Δημήτρης μένει στον Πειραιά με την οικογένεια του. Έχει σπουδάσει τεχνικός
υπολογιστών και βοηθάει τον πατέρα του στη δουλειά, που είναι επιπλοποιός. Η
σχέση του με τη μουσική ξεκινάει από τα 6 του, όπου πήρε την πρώτη του κιθάρα
και όπως δηλώνει είναι αυτοδίδακτος. Στα 14 του έκανε το πρώτο του live στο
σχολείο, πριν 2-3 χρόνια άρχισε να παίζει επαγγελματικά κιθάρα και να
τραγουδάει σε μουσικές σκηνές, εκδηλώσεις και μπαράκια. Έχει δουλέψει ως
κιθαρίστας και έχει κάνει φωνητικά σε ηχογραφήσεις τραγουδιών.
Στην Blind
Audition ο Δημήτρης κατάφερε να κάνει τον Αντώνη και την Μελίνα να γυρίσουν! Ο
Αντώνης αισθάνθηκε την ανάγκη να του πει ένα μεγάλο "Μπράβο", αφενός
για τη φωνή του και αφετέρου για τη ψυχή του που την "άκουσε" μέσα
από το τραγούδι!
Πως
ήταν τα παιδικά σου χρόνια και από πότε άρχισες να ασχολείσαι με το τραγούδι;
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα μουσική, από τότε
που γεννήθηκα, μέχρι τότε που άρχισα να συνειδητοποιώ τι γίνεται γύρω μου, είχε
πάρα πολύ μουσική. Από τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, από τους γονείς της μητέρας
μου, που τραγουδούν και παίζουν κιθάρα, γενικά είμαστε μια οικογένεια που τραγουδάει,
οπότε το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Με τη μουσική άρχισα να ασχολούμαι στα έξι
μου ,με την κιθάρα. Έπιασα μια κιθάρα, γιατί μου άρεσε το σχέδιο της και άρχισα
να γρατζουνάω και αυτό σιγά σιγά άρχιζε να γίνεται μουσική και η μουσική σιγά
σιγά τραγούδι. Έτσι στην ηλικία των δέκα ετών, άρχισα να λέω την πρώτη μου
φωνητική νότα και άρχισε να μου αρέσει αυτό. Ξεκίνησα σιγά σιγά από τραγούδια,
αυτοδίδακτος πάντα και αυτό το κάνω μέχρι και σήμερα.
Πως κατάφερες να παίζεις τόσο καλά κιθάρα,
μαθαίνοντας εντελώς μόνος;
Έχω έναν πατέρα και έναν παππού που είναι κιθαρίστες
και οι δυο και μου έδειχναν, αλλά δεν ήθελα να μου δείχνει κάποιος για να μάθω,
απλά όποτε κάθονταν και παίζανε κιθάρα, προσπάθησα να ξεκλέψω κάποιες πατέντες,
κάποια στυλ, για να αρχίσω να τα μοντάρω πάνω στην κιθάρα. Όταν άρχισα να
παίζω, μου έλεγαν «που τα έμαθες εσύ αυτά;» και τους απαντούσα ότι έμαθα μόνος
μου και το θεωρώ καμάρι αυτό το πράγμα, δηλαδή να ασχολείσαι μόνος με κάτι και
να το καλλιεργείς. Μπορεί να είναι λάθος τρόπος, αλλά πάντα με το αφτί έκανα
πολλά πράγματα στη μουσική.
Υπάρχει κάποια συμβουλή που να σου έχουν δώσει και
να σου έχει μείνει χαραγμένη;
Είχα τον πατέρα και τον παππού μου, που μου έδιναν
συμβουλές και η μόνη που μου έχει μείνει, γιατί πιστεύω ότι με αντιπροσωπεύει
πλήρως, είναι «μη σταματήσεις ποτέ να παίζεις κιθάρα και να τραγουδάς, γιατί το
έχεις»! Δεν μπορώ να πω ότι είμαι αυτός που θα σας πει ότι το έχω, αλλά μου
λένε να προχωρήσω με τη μουσική και το τραγούδι, επειδή ξέρω να το κάνω καλά.
Έχεις μότο ζωής; Αν
ναι, ποιο είναι αυτό;
«Η ψυχή, όποτε κοντράρεται με την τεχνική νικάει!»
Την ψυχή την έχουμε όλοι μας, απλά δεν την υπολογίζουμε γιατί λέμε ότι με την ψυχή δεν πας μπροστά, εγώ είμαι, όμως, της νοοτροπίας ότι η ψυχή νικάει πάντα την τεχνική.
Πως αντέδρασαν οι γονείς σου, όταν τους ανακοίνωσες ότι θες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι;
Βλέπανε τα όσα συμβαίνουν στο χώρο αυτό, θετικά και αρνητικά, αλλά με παρότρυναν να συνεχίσω αυτό που αγαπώ, διότι έβλεπαν ότι αυτό που κάνω, ξέρω να το κάνω καλά! Πάντα με «γείωναν» και θυμάμαι ότι μετά από έναν διαγωνισμό τραγουδιού, που είχε γίνει σε σχολικό επίπεδο και είχα βγει πρώτος, είχα γυρίσει στο σπίτι πολύ χαρούμενος και ενθουσιασμένος και είπα στη μητέρα μου την εμπειρία μου και αυτή κράτησε ουδέτερη στάση και με γείωσε, στέλνοντάς με για δουλειές του σπιτιού! Αυτό το έκανε για να μην
«πάρουν τα μυαλά μου αέρα» και την ευχαριστώ πολύ για αυτό! Επιδειώκω να είμαι πάντα πολύ ταπεινός σε ότι κάνω και αυτό το οφείλω στους γονείς μου.
Σε ποια ηλικία εμφανίστηκες πρώτη φορά μπροστά σε κοινό;
Η πρώτη μου εμφάνιση στη σκηνή έγινε στο δημοτικό, τότε που πάντα συμμετείχα σε μουσικές εκδηλώσεις και σε εθνικές εορτές και μου έλεγαν «Μαρμαρινέ πιάσε την κιθάρα και τραγούδα! Και στα 13 μου, ήμουν κιθαρίστας σε ένα μουσικό σχήμα και στο live κατέληξα να είμαι τραγουδιστής και από τραγουδιστής κιθαρίστας.
Ποια τα συναισθήματα σου τις πρώτες φορές που εμφανίστηκες κάπου;
Ήταν πρωτόγνωρα, με τρόμαζαν, έτρεχα σπίτι να βρω την συντροφιά των γονιών μου, ώστε να με καθησυχάσουν, γιατί καλοί και οι φίλοι και παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά σαν τους γονείς, σε μια τέτοια ηλικία, δεν υπάρχει. Μου έλεγαν να μην φοβάμαι τίποτα και να συνεχίσω με αυτό
που αγαπάω, διότι τα συναισθήματα που έχω για αυτό είναι πολύ δυνατά και δεν υπήρχε περίπτωση να με μπλοκάρουν και ότι θα ήταν δίπλα μου σε ότι κάνω.
Είσαι ευαίσθητος άνθρωπος; Επηρεάζεσαι από πρόσωπα και καταστάσεις;
Είμαι ευαίσθητος και πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να ευαισθητοποιείται με πράγματα, γιατί στην εποχή που ζούμε,
το συναίσθημα λείπει και μετράει η λογική και η εγκεφαλική σκέψη ξεχνώντας την καρδιά. Το να ευαισθητοποιείσαι σε φέρνει σε επαφή με την ανθρώπινη πλευρά σου
και όχι μόνο με τη λογική – συμφεροντολογική πλευρά.
Πως πήρες την απόφαση να δηλώσεις συμμετοχή στο “THE VOICE”;
Ήταν κάτι εντελώς ξαφνικό! Είδα τη διαφήμιση στον ΑΝΤ1, κάτι άρχισε και με «έτρωγε», συμπλήρωσα τη φόρμα συμμετοχής και μετά από 3 ημέρες με πήραν τηλέφωνο για να πάω για την audition. Το είδα σοβαρά, αυτό το θέμα και αποκόμισα τα καλύτερα από εκεί μέσα!
Πως ήταν τα πράγματα στις πρώτες audition και ποια τα συναισθήματα σου στις ακροάσεις;
Επειδή είμαι τελειομανής, πολύ σχολαστικός, θέλω καθετί που θα κάνω να είναι τέλειο, οπότε φοβόμουν μήπως και δεν μπορέσω να αγγίξω την τελειότητα και χάσω ένα προβάδισμα. Φοβόμουν μην με κόψουν, αλλά έδωσα πολύ καλό performance και αυτό τους άρεσε. Όταν πέρασα είπα ότι ήρθε η ώρα για να γίνει σαματάς.
Πως ένιωθες στα blind,
φοβόσουν το ενδεχόμενο να μην γυρίσουν την καρέκλα;
Μέχρι τη στιγμή που ο ντράμερ άρχισε να δίνει ρυθμό, φοβόμουν γιατί ο σκηνοθέτης μετρούσε αντίστροφα, έτσι λειτουργώ και γενικά με άγχος, μέχρι να αρχίσει το κομμάτι. Εκεί, φοβόμουν και κατά τη διάρκεια του τραγουδιού και προσπαθούσα με τη φωνή μου να κάνω τους coaches να γυρίσουν, σαν να λέω «γύρνα, γύρνα, έχουμε δουλειά να κάνουμε». Από τη στιγμή που γύρισε και ο Αντώνης και η Μελίνα, έφυγαν οι ανασφάλειες και οι φόβοι. Είχα, βέβαια, να πάρω μια δύσκολη απόφαση, αλλά ήξερα ότι είμαι μέσα στο παιχνίδι.
Με ποιά κριτήρια διάλεξες τον Αντώνη Ρέμο και όχι τη Μελίνα Ασλανίδου;
Ήταν απόφαση της στιγμής! Την Μελίνα,
την εκτιμώ ως καλλιτέχνιδα και στο είδος της είναι τοπ. Όμως, μόνο και μόνο, επειδή ο Ρέμος δεν είναι κάτι τυχαίο στην Ελλάδα και με εμπιστεύτηκε, που κέρδισα με τη φωνή μου το αφτί του, μου έλεγε πολλά αυτό το πράγμα και πίστευα ότι με τον Ρέμο θα συνεργαζόμασταν πολύ καλύτερα, όπως και κάναμε. Δεν μετανιώνω για την επιλογή που έκανα, πιστεύω ότι είχαμε καλή συνεργασία με τον Αντώνη και αυτό έμεινε!
Πως ήταν η συνεργασία με τον Αντώνη Ρέμο;
Μοναδική εμπειρία ζωής. Είμαι πολύ τυχερός που βρέθηκα σε αυτή τη θέση και εύχομαι σε όποιον θέλει κάτι τέτοιο, να κυνηγήσει το όνειρο του, γιατί μπορεί να βρεθεί κάποια στιγμή στη θέση μου.
Υπάρχει κάποια συμβουλή που σου είπε ο Αντώνης και να την ακολουθείς κατά γραμμα;
«Μη βιάζεσαι, το καλό πράγμα αργεί να γίνει». Θυμάμαι, επίσης, που μου είπε ότι είμαι η καλύτερη νεανική φωνή που έχει ακούσει. Ένα παιδί που δεν έχει κάνει κάτι σοβαρό μέχρι στιγμής, όταν ακούει από τον Ρέμο κάτι τέτοιο δεν
είναι και λίγο!
Περίμενες την αποχώρηση πριν από τα live;
Φοβόμουν την αποχώρηση, γιατί ο
Τικτόπουλος δεν είναι τυχαίος και έχει πείρα στο τραγούδι και φωνάρα στο είδος
του. Αυτό που με χαροποίησε ιδιαίτερα είναι ότι ακούστηκε από τους κριτές ότι
τον κοντράρισα και ότι είμασταν στο ίδιο level.
Αυτό με ικανοποίησε ιδιαίτερα και δεν με νοιάζει που κόπηκα.
Πως ένιωσες κατά την ανακοίνωση της αποχώρησης;
Ξενέρωσα, γιατί όταν μπαίνεις σε ένα τέτοιο κύκλωμα, σίγουρα κάνεις όνειρα κι όταν βλέπεις ότι αυτά τα όνειρα δεν θα συνεχιστούν με αυτό τον τρόπο, ψιλοαπογοητεύεσαι, αλλά επειδή εγώ, συνήθως, έχω το σθένος να κάνω δύναμη την απογοήτευση, δεν με «σκότωσε». Αν έχω κέφια θα ξαναπάω στο show. Πάντως, μέχρι τα 23 μου χρόνια ήταν εμπειρία ζωής.
Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με 3 λέξεις;
Δυναμικός, δημιουργικός, τελειομανής και μπορώ να προσθέσω και το θετικός, ως άτομο.
Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;
Μέχρι στιγμής δεν ετοιμάζω κάτι δισκογραφικό, υπάρχουν κάποιες εμφανίσεις που θα γίνουν, είτε Πάτρα, είτε Αθήνα, είτε Θεσσαλονίκη, έχουν γίνει κάποιες προτάσεις. Τώρα, βέβαια, έχω να κάνω ένα χειρουργείο, το οποίο με κρατάει λίγο πίσω, αλλά συνεχίζω πραγματικά γιατί είναι κάτι που το αγαπάω και δεν πρόκειται να το παρατήσω και δεν θα με ξεφορτωθείτε εύκολα! Σας το υπογράφω. Σε επόμενες εμφανίσεις θα υπάρχουν νέα!
Τι να σου ευχηθούμε για το άμεσο μέλλον;
Δεν θέλω να ονειροπολώ, αν είμαστε υγιείς, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, άρα αν έχεις την υγεία και τη διάθεση σου, μπορείς να κάνεις «παπάδες»!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου