Πέμπτη σήμερα και μετά από μια όμορφη αλλά και συνάμα κουραστική μέρα, καθώς και μετά από την προτροπή ενός φίλου μου, αποφάσισα να πάω μαζί του στο mall για να δούμε ταινία. Πρόκειται για την ρομαντική κομεντί "Όσα φέρνει ο χρόνος". Η υπόθεση έχει ως εξής: Ένας νεαρός, ασκούμενος δικηγόρος, μόλις συμπληρώνει το 21ο έτος της ηλικίας του, ανακαλύπτει (από τον πατέρα του που του το εκμυστηρεύεται) ότι, όπως όλοι οι άντρες στην οικογένειά του, έτσι κι εκείνος έχει πλέον τη δυνατότητα να ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και μάλιστα, σε όποια χρονική στιγμή του παρελθόντος του επιθυμεί, και να διορθώνει ό,τι θέλει. Ο πρωταγωνιστής, αρχικά, αποφασίζει, όπως κάθε νεαρός της ηλικίας του, να χρησιμοποιήσει αυτό το δώρο προκειμένου να αποκτήσει φιλενάδα, και γι’ αυτό γυρίζει πίσω, κάθε φορά που κάνει κάτι λάθος στον τομέα του φλερτ και των σχέσεων ώστε να το δοκιμάσει μια δεύτερη φορά. Όμως, αυτό το ταξίδι, παρά τα δώρα που φέρνει, δεν είναι πάντα ευχάριστο ή εύκολο, ούτε πανάκεια για κάθε λύπη ή απογοήτευση που αναπόφευκτα προκύπτουν στη ζωή… Τέτοιες ταινίες με κάνουν και σκέφτομαι τις δυσκολίες και τα προβλήματα που όλοι εμείς αντιμετωπίζουμε καθημερινά είναι ίσως μια ευκαιρία, βλέποντας τέτοιες ταινίες να ξεπεράσεις κάποια γεγονότα του παρελθόντος που σου προκάλεσαν πόνο και θλίψη. Κάποιες φορές το κλάμα δεν είναι κακό, ίσως είναι μια λύτρωση Όλοι μας όταν αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη κατάσταση προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να ξεφεύγουμε λίγο και να ξεχνιόμαστε, βρίσκουμε κάποιες τακτικές ως άμυνες. Εγώ, λοιπόν, όταν είμαι στεναχωρημένος και περνάω δύσκολες φάσεις προσπαθώ να μην το δείχνω και έχω παρεξηγηθεί πολλές φορές, διότι δείχνω πάντα χαρούμενος ενώ μπορεί να είμαι πίσω από τη μάσκα πολύ χάλια, προσπαθώ όμως να είμαι αισιόδοξος και αυτό θέλω να κάνετε κι εσείς! 
Γρηγόρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου